Vannacht lag ik wakker.
Als in een flow kwam alles voorbij.
Alsof ik vanuit het wakker liggen in een soort van meditatie belandde.
Alles werd helder en duidelijk.
In die meditatie “speelde” ik de hoofdrol.
In die film zag ik mezelf weer liggen, op de zolderkamer, in een roes van lamlendigheid, weg van alles.
Ook toen lag ik op een nacht wakker en belandde ik in een soort van meditatie.
Alles werd helder en duidelijk.
Op de vraag die me tijdens het ziekzijn bezighield, kreeg ik antwoord.
Mijn vraag was waarom ik, die haar best doet gezond in het leven te staan, toch Corona had gekregen? Ik was tenslotte pas eind september hersteld van de pijnlijke longen die ik aan de “griep” in maart had overgehouden.
Het antwoord dat ik die nacht kreeg, was zo helder en duidelijk, dat ik er geen moment aan twijfelde, hoe vreemd het antwoord ook klonk.
Het antwoord luidde: Jij bent de spons, die alle Corona naar je toetrekt, om je dierbaren te beschermen voor een corona besmetting. Jij kunt dit!!
Met dit antwoord kon ik goed leven. Als dat de reden was waarom ik Corona moest krijgen, dan kon ik dat volledig aanvaarden. Dat niemand in mijn familie, vrienden, omgeving en in mijn lessen Corona had gekregen begreep ik meteen, want dit was blijkbaar mijn “stille missie”.
Ook vannacht lag ik dus wakker, inmiddels 6 weken later, en belandde ik opnieuw in een soort van meditatie.
Als in een flow zag ik mezelf weer in m’n eigen speelfilm voorbij komen.
Ineens werd alles helder en duidelijk. En kreeg ik antwoord op mijn vraag.
Ik zal het je uitleggen.
Na 12 dagen op die zolderkamer, voelde ik dat ik beter was. Ik voelde me anders dan voorheen.
Ik beleefde het kleine thuiswereldje anders, alsof ik beter was geworden in een andere wereld.
Wat Corona met mij heeft gedaan, heeft diepe indruk op me gemaakt.
Eigenlijk dwong Corona respect af, zo zie ik het nu.
Tijdens het ziekteproces, maar vooral in de nasleep om eerlijk en oprecht in de spiegel naar mezelf te kijken.
Vanaf dat ik beter was, is het tot op de dag van vandaag anders gebleven.
Geen reuk en smaak (inmiddels weer terug), hartkloppingen, snel vermoeid, moeite met concentreren, ’s nachts vaak wakker door een vreemde ademhaling.
Het was alsof ik gereset was en mijn lichaam zich nog moest gaan aanpassen.
Alsof ik met andere ogen keek, met andere oren luisterde en ik een ander bewustzijn aangemeten had gekregen.
In diezelfde leefwereld als voor Corona, voelt alles nu anders.
Zelfs mijn geheugen…herinneringen….
Sommige belangrijke bestanden in mijn geheugen zijn gedeletet, in de prullenbak, verdwenen.
In mijn geheugen lijken bestanden van jaren levenservaring te zijn gedeletet!
Zelfs gewone gesprekken lukken minder goed. Met een zin beginnen en halverwege geen idee meer hebben wat ik wil vertellen of vragen. Niet zomaar een keertje, maar meerdere keren per dag.
Spontaan een alledaags woord moeten spellen en geen idee hebben hoe!! Als een leeg bestand.
Met mijn moeder naar het ziekenhuis, waar ik vaak met haar kom, voelde als een eerste afspraak in een onbekend ziekenhuis. In het ziekenhuis had ik geen idee meer, waarheen en waar naartoe.
Wat ik vergeten ben, wil ik weer aanleren en liefst z.s.m. was mijn eerste reactie.
Ik oefen, lees, herhaal, oefen, lees, herhaal, oefen… Niets van de “oude bestanden” lijkt vervangen te willen worden of te worden opgeslagen. Het frustreerde me, maakte me onzeker en ik voelde me afglijden in een negatief zelfbeeld.
Vervolgens een afspraak gemaakt bij KernHelder voor een psychodynamische coaching sessie.
Ik heb daar in een intense sessie “oude verhalen” op kunnen schonen en los kunnen laten. Dit was zo nodig! Ik voelde me daarna kilo’s lichter. Het zette me weer in mijn kracht, en hoe!!
Niet normaal zoals ik me sinds die sessie voel.
Ik kan nu volledig accepteren dat ik tijd nodig heb om te herstellen van de nasleep die Corona van mij vraagt. Ik zie het niet eens meer als een vervelende nasleep.
De vraag die mij de afgelopen weken bezighield was: En Nu? Hoe verder nu niets meer hetzelfde is als voorheen?
En het antwoord op mijn vraag was helder en duidelijk.
Het antwoord luidde, dat ik door de Corona reset nu al het oude los mag laten wat niet meer bij mij past en mij belemmert om mijn leven voluit te kunnen leven. Al het oude mocht geen kans meer hebben. En niets mocht mij meer in de weg staan om nieuwe keuzes te maken die beter bij mij passen.
Alles lijkt onomkeerbaar in het werk gesteld om ervoor te kunnen kiezen om de beste versie van mezelf te gaan leven.
Het werd me vannacht helder en duidelijk.
Het is de hoogste tijd dat wij, jij, ik, mogen kiezen om de beste versie van onszelf te (gaan) leven!
Dat we mogen resetten en daar soms hulp bij mogen vragen of zelfs soms aangereikt krijgen (in de vorm van Corona).
Stap in de trein en durf mee te reizen naar een hoger level, een andere energie. Je stapt uit op het station waar jij de beste versie van jezelf te kunnen gaan (leren) leven. Dán kan ook de aarde gaan herstellen en de wereld om ons heen kan mee veranderen. Hoe mooi is dat, gewoon door je beste en puurste zelf te zijn!
Ik had dit verhaal al dagen als oefening en training stukje bij beetje geschreven.
Na vannacht heb ik het hele verhaal met de nieuwe inzichten compleet gemaakt.
Ik ben dankbaar voor de inzichten, die ik door Corona heb gekregen.
Ik vind het belangrijk om met mijn verhaal meer bekendheid te geven aan het feit dat Corona niet zomaar een griep is. Daarom deel ik, na wat aarzeling omdat ik het ook spannend vind, toch mijn persoonlijke verhaal.
Ik en al die mensen die Corona hebben doorgemaakt, kennen in veel gevallen de ongekende nasleep en de onmiskenbare indruk die Corona nalaat.
Echt… geef jezelf alle tijd die jij nodig hebt om te herstellen! En dat is bij iedereen anders!!
Echt… geef je medewerkers, je collega’s de tijd die nodig is om te herstellen.
Laat er tijd zijn om na te denken en te voelen wat de kwaliteit van jou leven wellicht nodig heeft.
Nettie
